Malowanie światłem to jedna z popularniejszych technik fotograficznych. Polega na „naniesieniu” na zdjęcie światła za pomocą ręcznego źródła światła jak na przykład pochodnia czy sztuczne ognie, przy jednoczesnym ustawieniu długiej ekspozycji. Malowanie światłem cieszy się sporą popularnością, gdyż bez specjalnych sprzętów i ustawień pozwala osiągać wspaniałe efekty. Aby wynik był zachwycający, nie trzeba ani profesjonalnego sprzętu ani długoletniego doświadczenia. Co więc należy zrobić. by stworzyć piękną fotografię? Włączyć kreatywność i zacząć zabawę!

Wymagany sprzęt i ustawienia:

aparat z możliwością regulacji ekspozycji i/lub opcją Bulb – by osiągnąć długi czas naświetlania;

porządny statyw lub stabilne miejsce, na którym można postawić aparat – ekspozycja będzie trwała minimum parę sekund, więc niemożliwym jest trzymanie aparatu w dłoni cały czas;

źródło światła – mogą to być lampki LED, pochodnie, świece, latarka; jeśli używacie latarki, nie kierujcie jej światła bezpośrednio na obiektyw, ponieważ może to spowodować efekt flary. Do malowania światłem, szczególnie w przypadku linii, idealnie nadają się kolorowe diody LED o małej mocy.

Poza tym, trzeba znaleźć ciemne miejsce – czy to w pomieszczeniu czy w plenerze i na wszelki wypadek zaopatrzyć się w zapasowe baterie.

Krok po kroku:

Umieść aparat na statywie, ustaw wszystkie parametry tak, by dopasowane były do długości naświetlania (najczęściej ISO ok. 100, przysłona min. f/9, obszar ostrości ustawiaj ręcznie, przy długim czasie naświetlania aparat sam tego nie zrobi). Pamiętaj, że im bardziej szczegółowy wzór chcesz przedstawić, tym dłuższego czasu potrzeba. Zacznij od ok. 10 sek i za każdym razem coś zmieniaj, nie bój się eksperymentów!

Jeśli współpracujesz z modelem, poproś go o możliwie jak najmniejsze wykonywanie ruchów – niech się nie rusza! To może być problem, jeśli naświetlamy np. 60 sek, ale zawsze może usiąść np. na krześle, druga osoba (poza kadrem) niech go oświetla.

No i zaczynamy malowanie światłem. Nie zniechęcajcie się po pierwszych nieudanych razach, nie od razu Kraków zbudowano! Włączamy aparat, zaczynamy naświetlanie. Jeśli nie chcemy, by osoba, która „maluje” była widoczna prosimy ją o jak najczęstsze zmienianie pozycji. Cały czas oświetlamy modela, a „malarz” zmienia miejsce. Bardzo ważna wskazówka – źródło światła musi znaleźć się w kadrze i to nim, skierowanym w stronę aparatu, malujemy kształty.

Pamiętajcie, by się nie zrazić. Eksperymentujcie ze źródłem światła, czasem naświetlania. Ważne: ustalcie podczas zdjęć, gdzie zaczyna się i kończy granica kadru, tak, by osoby malujące światłem, wiedziały w jakim obrębie mogą się poruszać. Pamiętajcie, że możecie stworzyć zdjęcie zarówno z modelem jak i bez. Może to być też drzewo, zwierzę, budynek nocą…możliwości jest bardzo wiele! Niech włączy się Wasza kreatywność.

Wygląda na naprawdę groźną. No bo jak sfotografować jedzenie w wysmakowany sposób tak, by po pierwsze – zachęcało do jego spróbowania, a po drugie – nie odstraszało nadmierną obróbką i sztucznością? Wielu wydaje się, że do fotografii kulinarnej potrzeba wielkiego studia, najlepszego stylisty i świetnego sprzętu. Nic bardziej mylnego!

Aby wykonać dobre zdjęcie, wystarczy spora doza kreatywności i odpowiednie światło błyskowe, a sprzęt nie będzie aż tak istotny.

Co będzie potrzebne?

Co fotografujemy? Oczywiście, to co ugotowaliśmy i co będziemy jeść. Jednak już na tym etapie trzeba pamiętać o paru kwestiach. Nie każda potrawa jest fotogeniczna, nie każdą potrawę da się też odpowiednio przedstawić.
W chwili, gdy zamierzamy fotografować jedzenie, ważne jest jego odpowiednie ułożenie/rozmieszczenie na talerzu. Musimy pobawić się w food stylistę. Ważne jest także to, jakich naczyń i sztućców użyjemy. Ciekawy talerz, antyczny widelec, porcelanowa miska po babci – to przedmioty, które wniosą życie i ducha do naszego zdjęcia.

Wiele potraw na blogach kulinarnych czy w książkach ukazane jest na drewnianych stołach. Ale jak osiągnąć taki efekt, próbując fotografować w mieszkaniu, gdy ten jedyny stół jest z IKEI i nie zachwyca słojami drewna? Wystarczy pójść do jakiegokolwiek sklepu budowlanego lub tartaku, kupić parę desek, pomalować je np. bejcą i skleić na sklejce. Czyni cuda, naprawdę! A kto ma możliwość – niech pojedzie na wieś i pójdzie do paru gospodarzy. Ktoś na pewno w niedalekiej przeszłości rozbierał stodołę i ma na stanie sporo starych, autentycznych dech albo i stare drewniane drzwi z domu czy budynku gospodarczego.
To, na czym zaprezentujemy nasze jedzenie, jest kwestią kluczową.

Ważne jest także tło i dodatki. Zwykły talerz na pustej desce będzie prezentował się wybitnie nijako. Ale już stary talerz kupiony np. na pchlim targu w otoczeniu smakowitych dodatków posłuży nam za najlepsze tło. Skupmy się na dodatkach kulinarnych. Ozdóbmy daną potrawę elementami, z których ona się składa lub dobrze by się komponowała, np. jeśli fotografujemy tartę z kozim serem i figami, ułóżmy obok talerza te owoce i jakieś zioła lub kryształki soli, muffinki z malinami ozdóbmy świeżymi malinami i mąką.

A gdzie dostać piękne misy, talerze czy kubki? Niezawodne są strychy babć i wujków, ale też stare kredensy u rodziny, targi staroci czy sklepy z wyposażeniem domowym: IKEA, TK Maxx, Home & You.

Światło gra kluczową rolę

Jak zawsze – bez odpowiedniego światła ani rusz. Oczywiście możemy wykorzystać światło dzienne, najlepiej o poranku, gdy jest żywe i miękkie, ale warto pokusić się też o światło sztuczne, najlepiej błyskowe. Dlaczego? Jest ono znacznie mocniejsze od światła stałego i łatwiej się je modyfikuje. Przy fotografii kulinarnej warto korzystać z lamp o dużej możliwości regulacji energii błysku. Zalecana przeze mnie energia błysku to między 300 a 600 WS. Dzięki temu będziemy mogli oświetlić plan zdjęciowy, a co za tym idzie – przymknąć przysłonę do min. f/4. Potraw nie fotografuje się przy przysłonie rzędu f/1.8 z prostego względu – chodzi nam o to, by pokazać całość kompozycji, a nie jedynie mały detal. Dzięki odpowiedniemu oświetleniu i modyfikacjom (softboxy czy parasolki, plastry miodu) uda nam się zrobić porządnie oświetlone zdjęcie bez głębokich cieni. Starajmy się też nie oświetlać planu równomiernie – a punktowo lub z rozproszonym światłem, dzięki czemu zdjęcie nabierze głębi.

To chyba wszystko, na początek.

Fotografia kulinarna to naprawdę ciekawa dziedzina, ale w porównaniu do innych typуw fotografii wymaga dużo własnej inwencji, zarówno przy szukaniu podkładуw, dodatków, ale również przy oświetleniu. Jednak wystarczy parę razy przejść się po domu i sklepie, pojechać na targ i można będzie wyczarować cuda. Praktyka czyni mistrza!

Chyba nie ma na świecie fotografa, który w swoim portfolio nie miałby zdjęcia kwiatów. Czy to łąki pełnej kwitnących maków czy unikatowych macro ujęć róży. Możliwości jest naprawdę wiele, podobnie jak wiele jest koncepcji na temat. W tym artykule powiemy, na co zwrócić uwagę, jaka pora dnia jest odpowiednia, jak najlepiej skomponować zdjęcie. I co zrobi, by nasze zdjęcia nie były kolejnymi z serii „przyszła wiosna, ach!”.

1. Pamiętaj o świetle Rzecz kluczowa, to prawda. Jednak w tym wypadku – powiemy przewrotnie: skuś się na fotografowanie w pochmurny dzień – chmury dadzą miękkie światło i pozwolą wydobyć kolory i podkreślić delikatność kwiatów. Słońce niestety często prześwietla płatki kwiatów (najczęściej białe i żółte) wyostrza cienie, przez co zdjęcia nie są ładne ani jakościowo ani barwnie.

2. Uważaj na wiatr Kiedy fotografujesz kwiaty, wiatr jest twoim wrogiem. Najprostszym sposobem, aby go uniknąć jest fotografowanie wczesnym rankiem, kiedy to częściej możemy mieć do dyspozycji bezwietrzną pogodę. Wówczas też mamy piękne, bajkowe światło ze wschodem słońca, które podświetli kwiaty. Drugą metodą na walkę z wiatrem osłonięcie kwiatka materiałem (białym lub czarnym), które stanowić będzie idealne tło.

3. Użyj płytkiej głębi ostrości Używając małej głębi ostrości pokazujesz tylko to, co najważniejsze. W tle nie ma wówczas żadnego bałaganu, który odciągnąłby uwagę widza. Można to osiągnąć stosując przysłonę rzędu f4 lub 2.8. Uzyskany efekt jest jeszcze wyraźniejszy jeśli użyjemy do tego teleobiektywu lub też obiektywu makro.

4. Ostrość, ostrość, ostrość Kluczowym w fotografii kwiatów jest to, by część kwiatka pozostała ostra. W tym celu użyj statywu, uwolni on aparat od drżenia rąk. Migawkę wyzwól za pomocą pilota lub użyj czasomierza. Pamiętaj, że kwiaty to wątłe rośliny i są narażone na wiatr, dlatego staraj się używać jak najkrótszych czasów naświetlania. Ewentualnie możesz ostrość ustawić ręcznie aby mieć pewność, że jest we właściwym punkcie.

5. Nie bój się postprodukcji Przyciemnienie rogów, dodanie faktury lub przerobienie obrazu na wersję czarno-białą może pomóc Ci stworzyć coś wyjątkowego. Możesz podkręcić kolor, nałożyć filtr lub rozjaśnić pewne partie. Wszystkie chwyty są dozwolone, by nadać zdjęciu wyjątkowy charakter.

6. Połóż się na ziemi Zapomnij o fotografowaniu obiektu z góry. Aparat z odchylanym ekranem nie ma tu nic do rzeczy. Uchylany ekran może się przydać przy innych okazjach, ale przy zdjęciach makro musisz położyć się jak długi na ziemi. Tylko w ten sposób idealnie dobierzesz ostrość, rozmycie i kompozycję. To podstawowe rady, które pomogą Wam dojść do perfekcji. Mocno trzymamy kciuki za wspaniałe efekty!

Wiosna przyszła do nas niespodziewanie i rozgościła się na dobre. Każdy, kto zimą fotograficznie hibernował, od jakiegoś czasu coraz chętniej wychodzi na zewnątrz, by móc uchwycić piękno natury, kwiaty budzące się do życia, różowo-pomarańczowe zachody słońca i okwiecone pola i łąki. A gdyby tak do tej scenerii zaprosić modelkę tudzież modela i pokusić się o fotografowanie portretów? Wiosenny krajobraz, piękna dziewczyna, Ty i Twój aparat, czego chcieć więcej? Mamy dziś dla Was garść porad, dzięki którym Wasze zdjęcia portretowe staną się jeszcze lepsze.

1. Obserwuj światło

Jesteśmy zwolennikami naturalnej fotografii i wychodzimy z założenia, że najlepiej jest zrobić porządne zdjęcie „z puszki”, by później móc jak najmniej ingerować w nie w procesie postprodukcji. Z tego powodu zawsze, ale to zawsze, warto jest zadbać o światło. Najpiękniejsze portrety wychodzą, gdy złapiemy wchodzące lub zachodzące słońce. Niekiedy też dobrze jest schować się nieco do cienia (gdy np. fotografujemy w południe) – wówczas poszczególne partie ciała modelki będą równomiernie doświetlone. A dla odważnych i lubiących eksperymentować – rada: fotografujcie pod rozproszone światło (pojawiające się wówczas bliki potrafią zauroczyć każdego), dobrze zrobiony portret w ten sposób może przyćmić każdy inny „klasyczny”.

2. Daj się ponieść chwili

Przed sesją ustal miejsce, w obrębie którego będziecie fotografować jednak nie staraj się przygotowywać całego scenariusza – niekiedy ścisłe trzymanie się planu daje skutek odwrotny od zamierzonego. Pozwól sobie na spontaniczność, wybierzcie się na fotograficzny spacer i w czasie jego trwania wypatrujcie ciekawych spotów – zawsze znajdzie się miejsce, które oczaruje. Ustaw modelkę w młodych liściach, niech usiądzie nad wodą, zbliży do twarzy bukiecik polnych kwiatów.

3. Nie bój się niekorzystnej scenerii

Nawet wiosną sceneria potrafi niemiło zaskoczyć – może być brudno, zimno czy nieprzyjemnie. Warto wówczas zapamiętać parę rzeczy: zadbaj o modelkę, biorąc ciepłe ubranie i coś gorącego do picia. A jeśli chodzi stricte o fotografowanie, to pamiętaj, że nawet z niekorzystnego krajobrazu można wykrzesać cuda. W momencie, gdy pojawią się kłopoty z tłem, weź do ręki obiektyw stałoogniskowy i działaj na najmniejszej przysłonie rzędu f/1.4 czy f/1.8. Uzyskasz wówczas piękne rozmyte tło, skupisz się na modelce i „uratujesz” scenę świetnym bokehem.

4. Pamiętaj o podstawowych zasadach portretu

Poza wykorzystaniem wiosennego światła, ubraniem portret w kwiaty i kolory, pamiętaj też o uniwersalnych zasadach fotografowania portretu. Uważaj na horyzont – by nie przechodził na wysokości głowy, przez głowę (podobnie lampy, latarnie, ławki – niech nie „wychodzą” z głowy).

Równie czujnym bądź, gdy fotografujesz kontrastowe sceny – pamiętaj, by nie przepalić jasnych partii zdjęcia, wówczas zamiast np, błękitnego nieba otrzymacie jasną plamę. Poza przepaleniem, zaprzyjaźnij się także z punktową ostrością – zawsze skupiaj się na oczach, to one są „clue” portretu, w nich najczęściej siedzi jego głębia.

No i przede wszystkim – wiedz, że mniej znaczy więcej – także w fotografii. Gdy robisz portret, skup się na modelce, nie na krajobrazie. Nie „umajaj” zdjęcia w kwiaty, ptaszki i wiele punktów „najważniejszych”, bo wówczas odbiorca nie skupi się na niczym.

Jak cię widzą, tak cię piszą. Diabeł tkwi w szczegółach. Znasz te powiedzenia?
W biznesie jak w życiu – trzeba pokazać się z jak najlepszej strony. A żeby to zrobić trzeba stworzyć swój wizerunek: ciepły, godny zaufania, swobodny, a jednocześnie – profesjonalny i zdyscyplinowany. Obojętnie o jakiej branży mówimy, wizerunek jest ważny!

I tutaj na scenę wkracza fotograf, który jest idealną pomocą w jego tworzeniu. Zdjęcia wizerunkowe to wizytówka danej firmy, muszą przyciągać i wzbudzać pozytywne odczucia. Rolą fotografa jest wydobyć to, co najlepsze i przedstawić to – jeszcze lepiej.

Wchodzisz w świat fotografii biznesowej i jeszcze nie do końca wiesz, z czym to się je, jak zacząć, jakich zasad przestrzegać? Trafiłeś idealnie. Ten poradnik rozwieje Twoje wątpliwości i pomoże rozwinąć skrzydła.

1. Zadbaj o rozmowę wstępną

Klienci lubią, gdy traktuje się ich poważnie. W momencie, gdy dostajesz zapytanie o sesję wizerunkową zamiast standardowego „zapraszam do współpracy”, zadaj pytania o to, czego się oczekuje. Gdzie mają się odbyć zdjęcia, na ile osób, o jaki efekt finalny chodzi? To podstawowe pytania, które należy zadać by odpowiednio się przygotować i nie zawieść zaufania klienta.

2. Wspólnie zadbajcie o wygląd

Podczas rozmowy poproś klienta, by ubrał się schludnie i starannie, a przy tym wziął ze sobą komplety ubrań na zmianę po to, by w czasie sesji można było je płynnie zmienić i uatrakcyjnić finalny efekt fotografii. Makijaż ma być delikatny, choć dokładny – by cera wyglądała gładko i promiennie. Zapewnij także o swobodnej atmosferze i w zależności od formy Twojej pracy – o pomocy w pozowaniu bądź też ustawieniu modela.

3. Unikaj artyzmu

Fotografia jest sztuką, wiadomo. Jednak niekiedy warto powstrzymać swoją wesołą twórczość i skupić się na pracy. W fotografii biznesowej nie ma miejsca na efekty specjalne, na nadmiar kolorów czy artyzm. Ma być prosto, gładko i bez upiększeń. Profesjonalnie i z klasą.

4. Wyróżnijcie się

Pomyślcie z bohaterem sesji o tym, co wyróżnia jego biznes na tle innych i dlaczego. Czy jest wizażystą, tancerzem, a może prowadzi finansowy biznes? Spotkajcie się w miejscu działania tej osoby, by uchwycić ją w naturalnym środowisku. Może w trakcie pracy? Albo z narzędziami, z którymi pracuje na co dzień? To najlepszy sposób na to, by daną osobę przedstawić jako eksperta w swojej dziedzinie, jednocześnie czyniąc ją bardziej przystępną.

5. Perfekcyjna obróbka

Jak wiadomo, postprodukcja jest bardzo ważna – szczególnie w momencie, gdy zależy nam na perfekcyjnym dopracowaniu fotografii. Po pierwsze, jako fotograf: musisz się przyłożyć.W przypadku sesji biznesowych warto postawić na naturalne kolory i retusz. Cały proces wygląda następująco: obróbka zdjęć w Lightroomie; balans bieli, kontrasty, tonacja na krzywych, ostrość oraz sekcja HSL, a następnie retusz w Photoshopie; metoda frequency separation, dodge & burn. Nie ma w tym nic wyszukanego, jednak trzeba pamiętać o dokładności i precyzji. Pracujesz na swoją markę.

Sesja wizerunkowa może działać na korzyść dwóch stron – dla Twojego klienta i dla Ciebie. Zadbaj o to.

Fotografia produktowa to od lat jedna z najprężniej rozwijających się dziedzin fotografii. Żyjemy w świecie, którym rządzi produkt i nasze być albo nie być często zależy od tego, jak postrzegają nas współpracujące z nami osoby czy klienci. Dobry wizerunek = dobre zdjęcie, dobre zdjęcie produktu, który oferujemy. A na nie składa się wiele czynników: światło, sprzęt, odpowiednie pomieszczenie, działania w postprodukcji.

Dziś podpowiemy Wam, jak zacząć swoją przygodę z fotografią produktową. Będzie o warunkach koniecznych, sprzęcie i pomocnych trickach. Ciekawi? Zapraszamy!

Fotografia produktowa ma wielorakie zastosowanie. Może być to sprzedaż przedmiotów na portalach aukcyjnych, ale też zdjęcia do katalogów czy do broszur. Jak wiadomo, prezentacja sprzedawanego produktu ma ogromne znaczenie, a dobre zdjęcie produktowe przyciągnie odbiorcę, co z pewnością ułatwi sprzedaż. Jedną z najlepszych rad, jakie można usłyszeć brzmi: zdjęcia produktowe nie mają być artystyczne, ani przesadnie podrasowane – za to, mają być porządnej jakości i nie przekłamywać rzeczywistości.

Sprzęt

Na sam początek wystarczy aparat z porządnym obiektywem stałoogniskowym o minimalnej przysłonie f/1.8. Dzięki temu osiągniemy – bardzo pożądaną – małą głębię ostrości, która pozwoli nam na wyodrębnienie przedmiotu z tła.

Dla osoby, która nie chce od razu zakładać studia, wystarczy podstawowy sprzęt i miejsce. Biały stół, biała ściana, dobre lampy o jasnym świetle, biała parasolka, softbox 60×60 cm i statyw. Białe tło jest najlepszym do fotografii produktowej, gdyż nie odciąga uwagi od głównego punktu zdjęcia. Warto także pokusić się o zainwestowanie w zwykłą szybę. Gdy postawimy na niej produkt, w szybie powstanie jego odbicie, co uatrakcyjni zdjęcie.

Światło

Fotografie mają wiernie odwzorowywać dany produkt, nie ma więc tutaj miejsca na wyszukane artystyczne zabiegi, grę światłocieniem czy zabawę przysłoną. Dobre lampy o jasnym świetle połączymy z softboxem, który da miękkie, rozproszone światło (a w przypadku błyszczących, lakierowanych przedmiotów – będzie towarzyszył im równomierny blik). Parasolki mogą być dobrym rozwiązaniem, ale jedynie wówczas, gdy nie fotografujemy przedmiotów odbijających źródło światła. Dobrze jest pamiętać, że ten sprzęt zadziała jedynie wtedy, gdy samo pomieszczenie, w którym fotografujemy będzie jasne – najlepiej działać w godzinach wczesnoporannych, gdy światło jest łagodne.

Postprodukcja

Gdy wykonamy porządne, jasne zdjęcie bez nadmiernych cieni, fotografia sama się obroni. Należy pamiętać o tym, że żadne „artystyczne” presety nie będą naszym sprzymierzeńcem. Używanie filtrów kojarzy się z amatorstwem, dobrze o tym pamiętać. Fotografie produktowe powinny być jak najbardziej naturalne i szczere.

Poza tym, warto pamiętać o czterech najczęściej spotykanych ujęciach w fotografii wszelkiej maści produktów. Ujęcie „z lotu ptaka”, do którego użyjemy obiektywu o ogniskowej 35 mm. Z ang. „flatlay”, czyli płaski widok z góry jest bardzo pożądany. Drugie ujęcie to: zdjęcie pod kątem 45 stopni, najbardziej artystyczne, które wzmacnia uczucie trójwymiarowości i pozwala spojrzeć na przedmiot w bardziej naturalny sposób. Kadr z poziomu oczu daje oglądającemu poczucie, że znajduje się na tym samym poziomie, co fotografowany przedmiot i pokazuje mu go w „najprawdziwszej” perspektywie. Do takich kadrów, podobnie jak do robienia zdjęć pod kątem 45 stopni najwygodniejszy będzie obiektyw o ogniskowej od 85 do 135mm. Ostatnim rodzajem jest zdjęcie close-up czy makro, który pozwoli skupić uwagę oglądającego na przedmiocie i wyodrębni go z tła, które może przeszkadzać w odbiorze.

Wielu z nas jest miłośnikami czworonogów. Kochamy psy. Są naszymi przyjaciółmi, wiernymi druhami i towarzyszami w sporcie czy w długich górskich wędrówkach. Mówi się, że pies jest najbardziej lojalną z istot. Kto zaprzeczy tym słowom?

Jeśli jesteście na bieżąco z newsami fotograficznymi, to pewnie zdążyliście zauważyć, że w ostatnim czasie prężnie zaczął rozwijać się pewien nurt. Fotografia psów. Jest wiele nazwisk, które zasługują na uwagę: Alicja Zmysłowska, Martyna Ożóg, Natalia Śliwińska. A to dopiero początek.

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak robić dobre zdjęcia z psami w roli głównej? Jak trzeba się przygotować jakie należy mieć podejście, co jest najważniejsze, by nasze fotografie miały „to coś”? Jeśli tak, to dobrze trafiliście. Dziś oddajemy w Wasze ręce know how psiej fotografii.

 

Zacznij od psychologii

Przede wszystkim w tego rodzaju fotografii musisz pamiętać (i wbić sobie do głowy), że po pierwsze – pies nie będzie tak wdzięcznym modelem, jak człowiek. Nie zapozuje w sposób, jakiego będziesz od niego oczekiwał, nie uniesie podbródka, a nade wszystkim – nie będzie stał w bezruchu, czekając, aż Ty zrobisz wymarzoną, zaplanowaną fotografię. Pamiętaj więc, że jeśli samą sesję zdjęciową zaplanujesz na godzinę, dodaj do tego jeszcze minimum jedną na przygotowanie psa, na zapoznanie się z nim, zbudowanie zaufania (nie każdy psiak to przyjacielski zwierz o imieniu Lessie). Pamiętaj o jeszcze dwóch rzeczach: po pierwsze, zapoznaj się z behawiorem psów, by ułatwić sobie pracę z modelem i uniknąć agresywnych zachowań. A druga sprawa: poznaj obecnie panujące w świecie kynologicznym metody szkoleniowe. Bowiem w momencie, gdy właściciel nie będzie umiał poradzić sobie z własnym czworonogiem, to Ty będziesz musiał przejąć rolę psiego tresera i zachęcić zwierzaka do współpracy. W przeciwnym razie sesja może po prostu się nie udać.

 

Skup się na kadrze

Ważne jest, by nie zamknąć psa w kadrowej klatce i uchwycić go w pełnej ostrości. Także, po pierwsze, zainwestuj w obiektyw z celnym, szybkim AF, gdyż fotografia psów jest dynamiczna i zmienna i w każdej sekundzie może trafić się idealne ujęcie. Nie da się go później zainscenizować a najgorsze, co może przytrafić się fotografowi psów, to świetne, wymarzone – ale nieostre – ujęcie. Pamiętaj też o „oddechu w kadrze” (to samo tyczy się fotografii portretowej) – chodzi o to, by przed psem, w kierunku, w którym zwierzę spogląda czy się kieruje, zostawić trochę przestrzeni. Inaczej uzyskasz efekt klatki, co będzie źle wyglądało i może być gorzej odbierane.

 

Pamiętaj o perspektywie

Znasz określenie „żabia perspektywa”? Fotografując, zniżasz się wówczas jak najbardziej, by uchwycić kadr z najniższej perspektywy. Zniż się więc do psiej perspektywy, a uzyskasz najlepsze ujęcie, które zostanie bardzo dobrze odebrane. Dlatego też nie bój się położyć na ziemi. Natomiast jeśli przestrzeń za psem nie wygląda atrakcyjnie, spróbuj skierować aparat w górę lub w dół w poszukiwaniu ciekawszego tła, czyli innymi słowy użyj jako scenerii nieba, konarów drzew albo podłoża. Ponadto, zdjęcia zrobione z góry, poza wspomnianą wyżej zaletą, sprawiają, że głowa psa wygląda na większą od reszty ciała, co nadaje zdjęciu nieco komicznego wyrazu, a tym samym wywołuje uśmiech u odbiorcy.

 

Pozwól psu być sobą

Gdy fotografujesz w plenerze, daj psu przestrzeń, by mógł po swojem poznawać świat. Dzięki temu zarówno Twój model jak i zdjęcia będą jak najbardziej naturalne. Niech się rozgląda, wykazuje zainteresowanie. Niejednokrotnie fotografia, na której pies jest w „swoim” świecie bardziej przyciąga uwagę niż ta, na której psiak nieco wymuszenie spogląda w obiektyw. Nie bój się także oddawać detali: zbliżenie na ocz, nos czy łapy nadaje zdjęciu magii i pozwala ukazać cechy charakterystyczne czworonożnego bohatera.

 

zdjęcia: Beata Patrzałek i Alicja Zmysłowska

Dziś będzie o świetle studyjnym i o tym, jak robić dobre zdjęcia z wykorzystywaniem odpowiedniego oświetlenia w studio. Powiemy też parę słów o rodzaju światła, o wadach i zaletach poszczególnych z nich.

Jak wiadomo, podstawą każdej fotografii jest światło. Bez niego żadna fotografia by nie istniała. Jednak światło światłu nierówne.

Jak wiecie, każdy przedmiot rzuca cień. Niekiedy ten cień jest bardzo wyraźny, kiedy indziej zaś – ledwo go widać Jest to zależne od stopnia rozproszenia światła. Mamy więc światło nierozproszone (inaczej twarde lub skierowane) i rozproszone (zwane także miękkim).

Światło skierowane lub twarde to właśnie to, które tworzy ostre, wyraźne cienie. Dzieje się tak, gdy źródło światła jest małe w stosunku do oświetlanej sceny/przedmiotu. Najbardziej znanym jego źródłem jest słońce w pogodny, bezchmurny dzień – najbliżej zenitu. W fotografii portretowej takie światło nie jest pożądane, jako że tworzy ostre, nieprzyjemne cienie na twarzy modela. Uwidoczniają się wówczas zmarszczki i nieładne zniekształcenia.
Podobnie rzecz ma się, gdy mówimy o świetle sztucznym.

W portrecie studyjnym ostre, skierowane światło jest stosowane do uzyskania dramatycznych efektów, choć jest ono bardzo trudne do kontrolowania i trzeba być nie lada mistrzem, aby je dobrze wykorzystać Dlatego też najczęściej w studio używa się światła miękkiego, które pozwala wydobyć z fotografii głębię.

Światło rozproszone pozostawia cienie o miękkich konturach, nie powodując wyraźnych kontrastów i zauważalnych granic pomiędzy światłem, a cieniem. Powstaje ono zazwyczaj poprzez odbicie lub rozproszenie źródła światła blendą lub dyfuzorem w postaci softboxa lub innego półprzezroczystego materiału. W przypadku światła słonecznego, rolę dyfuzora mogą przybierać chmury.

 

Elementem równie ważnym co rozproszenie światła jest także kierunek jego padania. Od niego zależy, z której strony otrzymamy cień, a z której światło na fotografii. Ważna jest także pozycja aparatu względem źródła światła. Standardowa rada brzmi: „Miej zawsze słońce za ramieniem” (nie tylko słońce, lecz każde światło, z którym pracujemy).

W ten sposób można uzyskać poprawne, lecz mało interesujące oświetlenie przednie, w którym obiekt jest równomiernie rozjaśniony, a cienie są niemal niewidoczne, ponieważ znajdują się za obiektem. Zdjęcie jednak będzie ciekawsze, jeśli właściwie pobawimy się z oświetleniem bocznym lub tylnym, w którym cienie są widoczne na zdjęciu.

Dobry fotograf, Zanim wykona zdjęcie, poświęca chwilę na rozpatrzenie swoich możliwości. Czy zmiana pozycji pokaże scenę w bardziej interesującym świetle? Czy można przesunąć obiekt względem światła lub światło względem obiektu, by osiągnąć bardziej zadowalający wynik?

Gdy znasz podstawowe prawa rządzące światłem w fotografii, możesz zacząć eksperymentować. I zrobić zdjęcie…pod światło (tak, to możliwe!). To jeden z największych tematów tabu w fotograficznym świecie, gdzie niegdyś panowało przekonanie, że fotografowanie pod światło to największy błąd, jaki można popełnić. Zdjęcia pod światło źle wyglądały, a wynikało to z braku umiejętności obsługi aparatu i braku zaufania do jego systemów pomiarowych (które dekadę temu były lata świetlne przed tymi, które znamy dziś). Podstawową przyczyną niepowodzenia fotografii wykonanych w takich warunkach jest silne niedoświetlenie, zazwyczaj pierwszego planu lub głównego obiektu (np. portretowanej osoby), gdyż – w przeciwieństwie do ludzkiego oka – aparat nie umie równomiernie oświetlić cienia, który pada na twarz osoby stojącej pod światło i tła. Dlatego na zdjęciu albo będzie dobrze widać góry i jezioro skąpane w słońcu, albo naszego modela stojącego plecami do światła.

Współcześnie, by wykonać poprawie fotografię pod światło, wystarczy prawidłowo ustawić parametry w aparacie. Zdecydowana większość aparatów cyfrowych pozwala użytkownikowi wybierać spośród trzech sposobów pomiaru światła: matrycowego, centralnego (zwanego też centralnie ważonym) i punktowego. Centralny, tak jak matrycowy, bierze pod uwagę natężenie światła w całym kadrze, ale największą wagę przywiązuje do środkowej części klatki (stąd nazwa), dlatego łatwiej przewidzieć jak się zachowa. Wystarczy umieścić obiekt, który chcemy prawidłowo naświetlić w centrum kompozycji, zablokować ekspozycję, naciskając spust migawki do połowy, przekomponować do kompozycji pożądanej i zrobić zdjęcie. To się musi udać!

 

Do dzieła!

Przyszła zima, a Wy najchętniej zaszylibyście się pod kołdrą, zajęli fotografią produktową albo studyjną, a najchętniej – to hibernowalibyście do wiosny? Nie ma takiej opcji! Pamiętacie nasz poradnik, w którym pokazywaliśmy jak robić dobre zdjęcia jesienią? Dziś przyszła pora na parę porad, które na pewno przydadzą Wam się o tej porze roku, bo choć śniegu jeszcze nie ma, to warto przygotować się zawczasu, prawda? Oto parę najważniejszych porad, bez których fotograficzną zimą ani rusz.

1. Ubierz się ciepło

Pewnie brzmi to trywialnie i część z Was zadała sobie właśnie pytanie, o co tu chodzi. Ale przecież – kto nie lubi być w pełni skupionym i zrelaksowanym podczas pracy? Nie ma nic gorszego niż brak nastroju i energii do wykonania zadania, a umówmy się: gdy jest zimno, człowiek traci siły witalne i nie tryska zbytnio entuzjazmem. I jak tu zrobić dobre ujęcie, gdy w głowie ma się jedynie chcę do domu, zamarzam! ? O ciepłej kurtce, butach, szaliku i czapce chyba nie trzeba nikomu przypominać. A jeszcze drugie rękawiczki (na wypadek, gdyby te bez palców okazały się niewystarczające) i grube skarpety to klucz do sukcesu!

 

2. Zadbaj o aparat

Sprzęt nie lubi mrozu ani wilgoci. Baterie wytrzymują o wiele krócej w zimnie niż w cieple, warto więc zaopatrzyć się w zapasowe akumulatory. Warto trzymać je w ciepłym miejscu, np. w wewnętrznej kieszeni kurtki, a nie w torbie czy plecaku. Gdy już skończycie fotografować i wrócicie do ciepłego pomieszczenia, nie kładźcie sprzętu obok kominka czy grzejnika i nie wyjmujcie go z torby, dajcie odtajeć przez kilkadziesiąt minut – elektronika nie znosi dużych wahań temperatur!

 

3. Odpowiednio ustaw ekspozycję

Światłomierz w aparacie dobiera uśrednione parametry, umożliwiające odpowiednie naświetlenie. I daje to świetne wyniki! Jednak dobór odpowiedniej wartości jest możliwy dopiero wówczas, gdy część kadru zajmuje niebieskie niebo, zielona trawa, drzewa czy fragment, który wypełnia jakaś osoba. Śnieg odbija zdecydowanie więcej światła, niż zwykły, letni krajobraz. Aparat odbiera to światło, a ponieważ zawsze prуbuje ustawić uśrednioną wartość ekspozycji, to zdjęcia wychodzą niedoświetlone (automatyka bowiem dąży do tego, aby zachować pewien wzorcowy poziom jasności w kadrze, niekoniecznie zgodnie z rzeczywistością). Jak oszukać sprzęt? Manualną korektą ekspozycji. Aby to zrobić należy włączyć tryb automatyczny w aparacie, następnie wystarczy skompensować ekspozycję do wartości na przykład + 1 EV (lub + 2EV, w zależności od tego, jak jasno jest na zewnątrz).

 

4. Pamiętaj o balansie bieli

Zimą pogoda i otoczenie lubią płatać nam figle. Śnieg odbija światło w sposób, który niekoniecznie będzie nam odpowiadał, a całe zdjęcie może mieć przez to niebieskie, szare czy lekko żółte zabarwienie. Aby temu zapobiec, przede wszystkim fotografujmy w RAWach. Dzięki temu w postprodukcji będziemy mogli dowolnie ustawić balans bieli, a co więcej – zadbać o jej prawidłową temperaturę. A jeśli nasz aparat ma takie ustawienie – ręcznie zadbajmy o ręczny dobór balansu bieli.

 

5. Odkryj na nowo fotografię krajobrazową

Zima daje ogromne pole do popisu, aby przeprosić się z fotografią krajobrazową. Kiedy jak nie teraz? Światło przed opadami jest czyste i ostre, dając nam niesamowicie przejrzyste powietrze, a co za tym idzie – intensywne, żywe kolory. Kombinacja zimnego powietrza i ciepłego słońca to mieszanka, która zmienia zwykłe zdjęcia krajobrazów w prawdziwe zimowe pejzaże. Ponadto śnieg działa jak wielka blenda, gdyż odbijając światło, rozświetla cienie na twarzach, co sprawia, że takie okoliczności świetnie można wykorzystać w sesji portretowej.

 

No to co, ubrani ciepło, spakowani i gotowi na podbój zimy z aparatem?

Jak dobrze wiemy, aby się rozwijać i być dobrym w tym, co robimy, trzeba się cały czas dokształcać, ćwiczyć, próbować i poznawać. Nie wystarczy raz przeczytać książki o fotografii, obejrzeć poradnika czy pojechać na kurs. Nie wystarczy nawet to, że zrobimy parę dobrych sesji i wybierzemy się w plener. Sztuką jest – i w tym tkwi klucz do sukcesu – by cały czas próbować nowych rzeczy, jak mówi powiedzenie „praktyka czyni mistrza”. Dlatego mamy dziś dla Was parę porad, jak nie spocząć na laurach i cały czas się rozwijać. Dzięki nim będziecie mogli stale podnosić poziom swoich fotografii i czuć coraz większą satysfakcję.

Jak wiadomo, fotografia to jedna z dziedzin sztuki, jednak poza walorami artystycznymi, bardzo ważne są tutaj także kwestie techniczne oraz mentalne. Nad każdym z tych aspektów warto pracować i rozwijać się w nim.

• Trzy dwa jeden…

Mówiąc o aspekcie technicznym, mamy na myśli między innymi kwestię sprzętu. Warto, by każdy fotograf doskonale znał sprzęt, jakim dysponuje. Tak jak snajperzy potrafią w kilka sekund rozłożyć i złożyć broń, tak my musimy wiedzieć i umieć wskazać – nawet z zamkniętymi oczami – gdzie leżą pokrętła i przyciski: ISO, ustawienia ekspozycji, przysłona, czas naświetlnia etc. Dzięki temu, i dzięki próbom ustawiania każdego z nich w jak najkrótszym czasie (to właśnie to ćwiczenie!) żadna okazja do super zdjęcia nie umknie nam koło nosa.

• Obudźmy kreatywność

Jeśli nie do końca mamy pomysł, jak możemy wzbudzić w sobie swoją kreatywność, a ciekawość świata wykorzystać w praktyce – zacznijmy od małych kroków, lekkich prób.

Weźmy jeden przedmiot i fotografujmy go codziennie przed dwa-trzy tygodnie. To może być kubek, w którym pijemy poranną kawę, pierścionek, ulubiony notes. Za każdym razem zmieniajmy tło, ustawienie, dodajmy coś, ale niech przedmiot pozostanie ten sam. To może wydawać się trudne, ale z każdym kolejnym dniem coraz więcej pomysłów pojawi się w głowie.

Aby zmusić się bardziej do działania, wyjdźmy sobie sami na przekór. Kto zawsze fotografuje portrety, niech idzie do lasu i uwiecznia liście i owady. Fan krajobrazów – zaprosi znajomych na sesję zdjęciową. Kto korzysta z teleobiektywu, niech ustawi jedną ogniskową i na niej działa przez najbliższy czas.

• Przyjmijmy inną mentalność

Zmieńmy ją na dwa sposoby – po pierwsze, zaprośmy do swojej praktyki myślenie „analogowe”. Przecież kiedyś mieliśmy do dyspozycji 24 lub 36 klatek. Tylko tyle zdjęć można było wykonać, dlatego każde jedno było na wagę złota. A dziś? Pstrykamy po setki, tysiące ujęć i summa summarum i tak większość z nich trafi do kosza. Postarajmy się więc i zacznijmy bardziej przykładać się do jakości a nie ilości.
A dwa – zacznijmy widzieć świat w kadrach. Wyobraźmy sobie, że nasze oczy to wizjer. Obserwujmy rzeczywistość w wycinkach, we fragmentach. Dzięki temu staniemy się bardziej wyczuleni na piękno i otworzymy szerzej swój zmysł percepcji. Łatwiej będzie nam odnaleźć to, co chcemy uchwycić – później, gdy już pójdziemy w świat z aparatem.

Mamy nadzieję, że te porady okażą się pomocne i dzięki nim Wasza przygoda z fotografią i Wasz warsztat nabiorą rumieńców.