Fotografia portretowa jest jedną z najpopularniejszych dziedzin tej sztuki. Po pierwsze dlatego, że w jej ramach kryje się dużo więcej rozgałęzień i powiązań – portret występuje w fotografii komercyjnej, modowej czy reportażowej. Gdy jednak mówimy o „czystym” portrecie mamy na myśli zdjęcia modela lub modelki. Mniej lub bardziej „zrobione”: wystylizowane, pozowane, w studio lub w plenerze, z odpowiednim sprzętem, scenografią i pomysłem. Często jednak nawet w momencie, gdy myślimy o szczegółach, mogą wkraść się nam błędy, których lepiej jest unikać. Gdy to zrobimy efekt naszej sesji będzie bardziej zadowalający, a może nawet spektakularny.
To, o czym zdarza nam się zapominać najczęściej, to tło. Dużo osób wychodzi z założenia, że jeśli mamy małą głębie ostrości, to wówczas drugi plan nie jest tak ważny, „bo przecież go nie widać”. Jednak to wcale tak nie działa. To, co w tle, musi korespondować z modelem – obojętnie czy chodzi tutaj o prosty horyzont, kontrastowe kolory, czy kawałki przestrzeni, które „wychodzą” z głowy fotografowanej przez nas osoby.
Równie ważne, a często pomijane, bo można to – mniejszym lub większym kosztem – wypracować w procesie postprodukcji są detale. Mówimy tutaj o precyzyjnym makijażu, wyprasowanej sukience, ułożonych włosach czy schowanej metce. Zadbanie o takie szczegóły nie zajmie nam dużo czasu, a na pewno pozytywnie wpłynie na efekt końcowy.
Kolejną rzeczą, o której trzeba pamiętać jest to, jak istotną rolę odgrywa światło. To nim możemy uwypuklić pewne niuanse i ukryć inne, to ono jest naszym największym sprzymierzeńcem i wrogiem. Bez światła nie ma fotografii. Jednak należy pamiętać o tym, że do każdego modela i każdej sesji trzeba dobierać je indywidualnie. Wiedzieć, co będzie nam potrzebne do zdjęcia lookbooku, do sesji w plenerze, do stylizowanej sesji z makijażem. Inaczej zagra miękkie oświetlenie, inaczej ostre.
Tak jak spójne musi być oświetlenie, tak spójny powinien być zamysł na całą sesję. Zdjęcia powinny ze sobą współgrać, tworzyć historię. Muszą być zgodne pod kątem balansu bieli, konceptu, wrażliwości. Sesja jest jak film – na jej całość powinny składać się podobne klatki, a nie zbitek wielu wyrwanych z kontekstu. Muszą zachęcić, zatrzymać na dłużej, przyciągnąć. Pamiętajmy, że przyciągać będzie nie tylko to, co na nich jest, ale też forma, kompozycja, kadr. Zwracajmy na nie uwagę.
Na sam koniec, jeśli już zrobiliśmy zdjęcia, dbając o wszystkie szczegóły, trzeba pamiętać o finalnym zabiegu, mianowicie o postprodukcji. To świetny sposób na doszlifowanie naszych fotografii. Znowu – przede wszystkim pamiętajmy o tym, by cała sesja była spójna. Obróbka więc musi być podobna w przypadku każdej fotografii: praca na krzywych, balans bieli, kontrast, ekspozycja etc.
Tutaj musimy odpowiedzieć sobie na pytanie, czy chcemy, by nasze zdjęcia były jak najbardziej naturalne czy idziemy w mocny retusz i na bazie zdjęć tworzymy zupełnie nową jakość. Ważne, by w jednym i drugim przypadku edycja nie rzucała się w oczy i była zgodna z naszym założeniem.
Na koniec wniosek nasuwa się sam – ważne, by być uważnym i konsekwentnym w swoich działaniach, a przy tym ich całość powinna być spójna i jasna.
