Dziś nadszedł czas na kolejną z części poradnika o podstawach fotografii. Umiecie już kadrować, wiecie wszystko o trójkącie fotograficznym, balans bieli także został rozłożony na czynniki pierwsze. Pora na zagadnienie zgoła inne od dotychczasowych, gdyż nie jest to wiedza niezbędna do tego, by robić fantastyczne, nienudne zdjęcia, jednak – gdy ktoś chce się bawić – może okazać się bardzo przyjemną ciekawostką. Mowa mianowicie o technice HDR (High Dynamic Range). Słyszeliście o niej?
Temat dość kontrowersyjny – dla niektórych kicz jakich mało, inni chwalą jak najwyższą sztukę. Przeciwnicy twierdzą, że to bezrefleksyjna sztuczka dla amatorów, podczas gdy zwolennicy przekonują, że HDR zastrzeżony jest dla profesjonalistów. Gdzie leży prawda? Zapewne pośrodku, jak zawsze. Nie rozstrzygniemy tego sporu, lecz podamy Wam teorię w pigułce i nieco praktycznych rad.
HDR to technika komponowania zdjęć, która umożliwia względnie poprawne odtworzenia obrazu, który ma obszary bardzo jasne i bardzo ciemne, dając tym samym ponadprzeciętną rozpiętość tonalną.
Aby wykonać takie ujęcia, należy wykonać dwa zdjęcia: jedno z ekspozycją prawidłową dla najjaśniejszych obszarów, na którą te najjaśniejsze obszary będą prawidłowo odtworzone, a ciemne pozostaną prawie czarne i nieszczegółowe oraz drugie – z ekspozycją prawidłową dla najciemniejszych obszarów, które zostaną odtworzone właściwie, podczas gdy te najjaśniejsze staną się białą plamą, pozbawioną szczegółów. Następnie trzeba nałożyć na siebie te dwie ekspozycje, by można było odwzorować szczegóły w obu partiach kolorystycznych w kadrze.
Do nałożenia potrzebny jest odpowiedni program. Można zrobić to za pomocą Adobe Photoshop, Corel Paint Shop Pro X, czy też jednym z licznych programów darmowych (każdy z nich oferuje szczegółową instrukcję, jak to zrobić).
-
ekspozycja skupiona na ciemnych obszarach (zdjęcie prześwietlone)
-
ekspozycja skupiona na obszarach jasnych (zdjęcie niedoświetlone)
-
połączenie obu ekspozycji
Oczywiście, nie będzie to stuprocentowo właściwe odtworzenie rzeczywistości, jednak jest to często jedyny sposób, by móc właściwie przedstawić zastaną sytuację, która sfotografowana była w mało sprzyjających warunkach.
Tej techniki najczęściej używa się podczas fotografowania:
- pejzaży robionych pod słońce;
- wnętrz ze światłem dziennym padającym z okiem
- zdjęć nocnych i wieczornych, jeśli w kadrze są silne źródła sztucznego światła w rodzaju lamp, świec i reflektorów
W najnowszych aparatach pojawiła się opcja trybu HDR, dzięki czemu sprzęt wykonuje całą pracę za nas. Jeśli jednak nie mamy takiej możliwości i to my będziemy tworzyć zdjęcia w HDR, wówczas warto pamiętać o paru rzeczach:
- aparat musi być ustawiony na statywie;
- należy pracować na trybie manualnym i z punktowym pomiarem światła;
- działaj w formacie RAW;
- ISO powinno być jak najniższe, by uniknąć szumu, który będzie wzmocniony po nałożeniu zdjęć na siebie;
- wartość przysłony musi być stała, by zachowana była identyczna głębia ostrości;
- trzeba ręcznie zmieniać warunki ekspozycji – za każdym razem o 1-2 EV;
I już! To nic trudnego – warto spróbować choćby po to, by przekonać się, czy jesteśmy w kwestii HDR jesteśmy przeciwnikami czy zwolennikami.
