Panoramowanie (z ang. panning) to jedna z najciekawszych i zarazem najbardziej wymagających technik fotografowania.
Dobre zdjęcie to ostre i nieporuszone zdjęcie. Te słowa słychać na każdym kursie fotograficznym. Tak więc – poruszany aparat i ostre zdjęcie – to oksymoron, prawda? Nie w tym przypadku! Zasady są po to, by je łamać prawda?
Podczas fotograficznej przygody, nie raz nadarza się moment, w którym fotografowany obiekt jest w ruchu. Aby go uchwycić można pójść utartą ścieżką i wybrać szybki czas otwarcia migawki, wówczas obiekt zostanie zamrożony. Jednak nie zawsze będzie to atrakcyjne ujęcie: kolejny biegacz na tle innych biegaczy, auto wyścigowe na tle barierek toru… Można też spróbować czegoś zupełnie innego i – na szczęście – nie tak kontrowersyjnego jak wspomniana wcześniej technika HDR.
Dzięki zastosowaniu techniki panoramowania można swobodnie oddać wrażenie ruchu i pęd. Polega to na wykonywaniu zdjęć poruszającemu się przedmiotowi bądź żywej istocie w taki sposób, że osoba fotografująca podczas naciskania spustu migawki obraca aparat, utrzymując swój obiekt w jednym miejscu w kadrze. To, w połączeniu z długim czasem naświetlania, daje świetne efekty. Na zdjęciu widać nieruchomy obiekt (rowerzystę, samochód, biegacza) na bardzo rozmytym tle, co sprawia wrażenie, jakby ujęcie robione było w niezwykłym pędzie.
Kluczem do wykonania takiego zdjęcia jest dokładne śledzenie obiektywem ruchu danego obiektu, dlatego zwykle stosujemy tą technikę dla przedmiotów (lub osób) poruszających się po regularnym torze.
Czas naświetlania
Aby odnieść sukces w panoramowaniu, należy, pracując w trybie manualnym, wybrać odpowiednio długi czas otwarcia migawki, który zależeć będzie od prędkości poruszającego się obiektu. W wypadku jadącego rowerzysty lub galopującego konia będą to czasy od 1/30 do 1/60 sekundy. Im szybciej poruszający się obiekt (np. samochód wyścigowy) tym krótszy czas naświetlania (np. 1/125). Dzieje się tak dlatego, że szybko poruszające się obiekty łatwiej sfotografować bez dodatkowego poruszenia, ponieważ ruch śledzenia trwa krócej. Pamiętajmy jednak, że wraz ze wzrostem odległości od obiektu wrażenie prędkości maleje. Nawet jeśli fotografowany samochód jedzie bardzo szybko, a my jesteśmy od niego daleko, należy wybrać dłuższy czas migawki. Dobrze jest korzystać ze statywu, by mieć pewność, że nie zadrży nam ręka.
Technika
Najważniejsze jest odpowiednie śledzenie obiektu. „Łapiemy” go w kadr i wodzimy za nim aparatem już na chwilę przed naciśnięciem spustu migawki. Następnie delikatnie naciskamy spust, tak by uniknąć poruszenia.
Kończymy ruch śledzący chwilę po zamknięciu migawki. Należy zadbać o płynność (poruszając płynnie całym tułowiem).
Ważny jest też szybki autofocus!
Kompozycja
Na pierwszy rzut oka – tło jest tutaj nieważne, w końcu i tak będzie rozmazane. Nieprawda! Trzeba zrozumieć że to właśnie ciekawe tło ożywia całą kompozycję, wywołuje wrażenie ruchu. Efektowne smugi powstają z rozmazania detali, barwnych plam, kontrastów.
Prosty przykład: fotografujemy biegacza. Jeśli będzie biegł akurat wzdłuż kamiennego muru upstrzonego plakatami, nasze tło będzie barwne, ciekawe i niebanalne. Gdy natomiast uchwycimy biegacza na tle białego budynku…efekt panoramowania będzie niezauważalny, ponieważ zabraknie punktu odniesienia, elementu, który podkreśli ruch fotografowanego obiektu.
Pierwsze próby panoramowania mogą okazać się nieidealne. Jednak – jak zawsze – praktyka czyni mistrza i z odrobiną cierpliwości i wytrwałości można odnieść naprawdę niesamowite efekty! Do dzieła!
